وقتی تو زندگی کم میاری، باید یکی باشه. باید یکی باشه که بهت بگه "دیوونه چیزی نشده که! تو از پسش برمیای." باید با حوصله بشینه پای نق نق کردنات و هی لبخندهای خوشگل بزنه. انقدر خوش اخلاقی کنه که اصن تو از رو بری.

باید یکی باشه که خستگیاتو بسته بندی کنی ببری پیشش، به جاش یه جعبه ی خوشگل صورتی پر از امیدواری بگیری ازش.

وقتی کم میاری باید به یه بازوی مطمئن تکیه کنی. بازویی که مطمئن باشی حتی اگه تموم وزن دل خستگیاتو بندازی روش، خم نشه.

باید یکی باشه بهت دلداری بده به جای اینکه بزنه تو سرت که "خودت خواستی" "تقصیر خودته" و "..." . باید آرامش نگاش آرومت کنه به جای اینکه بیشتر توی دلت آشوب راه بندازه. باید به جای اینکه انگشت اتهامشو بکنه تو چشمت، با سر انگشتاش اشکاتو پاک کنه.

وای از اون روزی که کم بیاری و آروم آروم بشینی دل خستگیای ریز و درشتتو بسته بندی کنی و ببریش پیش کسی که خودش بدتر از تو کم آورده. اون وقت تموم باورهات، تموم امیدها و رویاهات پودر میشه تو حرفهای بی رحمانش...

نظرات شما عزیزان:

FATI

ساعت23:32---30 بهمن 1391

[وب سایت]

I MISS Uپاسخ: من بیشـــــتــــر

shabnam

ساعت1:58---29 بهمن 1391

- [ایمیل]

فرشته ی هفت آسمان

ساعت23:36---19 بهمن 1391

[وب سایت]

خیلیییییییییییییییییی خوشجل بود...خیلیییییییییییییییییییییی
پاسخ:aziiiizam mersiiiii mach mach

mr.shokolat

ساعت22:20---19 بهمن 1391

......
پاسخ::-‎*‎

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: